C.U. , een project opgestart begin dit jaar door Rina en Gerard (een koppel uit Neerpelt). Zij hebben de gehandicapten in kaart gebracht en zo kunnen deze families geholpen worden. Als ik het goed heb begrepen, werden deze kinderen voor dit project ergens achterin hun huisje verborgen, kwamen dus nooit buiten. Nu, sinds C.U., is dit verandert ... gelukkig voor hen!
Als Armando arriveert, is het de bedoeling dat ik achter op de moto mee ga. Amaai waar begin ik aan ..... blijkbaar aan een van de mooiste manieren om reizen door deze prachtige natuur.
Alhoewel in het begin .... bij de eerste rivier die we over moesten (men heeft hier geen bruggen) dacht ik "dat lukt ons nooit". Maar met een goede chauffeur als Armando, geen probleem. Dus bij de volgende (en dat zijn er veel) was ik gerust "wee halen dit wel". Toch wel spannend!
Bij het eerste gezin dat we bezoeken, vinden we een jongen van 9 jaar. Hij heeft erg misvormde armen en benen. Ongelooflijk. Hij werd geboren als prematuur en volgens de dokters had hij weinig kans op overleven, hij zou volgens hen nooit ouder dan 12 jaar worden. Nu hij behandeld wordt, dank zij C.U., maakt hij veel kans op een langer leven. Dit vertelde zijn moeder die we later op de dag ontmoetten in een restaurant waar zij werkt. Zij is hele dagen van huis om te werken, om haar kinderen (3) te onderhouden. Ze staat er alleen voor omdat haar man haar verlaten heeft. (zoals hier bij Héél veel gezinnen).
De jongen heeft via C.U. een rolstoel gekregen en is daar natuurlijk heel gelukkig mee. We doen een dansje met zijn rolstoel, hij geniet. Ongelooflijk hoe gelukkig deze kinderen zijn ondanks hun problemen.
In Tarrabona leeft een gezin met een kind dat motorische problemen heeft. Fernando Javier leeft in een bed dat afgemaakt is met tralies van stokken, zodat hij niet kan vallen. Ik geef hem een chocolaatje en hij is onmiddellijk mijn beste vriend. Een schat van een jongen. Hij heeft ook een rolstoel gekregen via C.U..
Nog wat later komen bij een gezin waar een klein meisje problemen heeft met haar benen. Vroeger kon ze niet lopen. Nu krijgt ze kiné en stapt ze flink rond. Een lieve mama in Lommel, had me schoentjes meegegeven voor de armsten hier. Dit meisje is alvast Héél gelukkig met haar nieuwe schoentjes!!!
Waar de kinderen hier ook gek op zijn, zijn ballonnen. Dank u An dat was een goed idee van je!
Wanneer we naar een volgend gezin willen gaan, ontmoeten we een meisje, Oneyda Elisamor, dat ons aanspreek om hulp om haar studies te betalen. Zij is 15 jaar en is al twee jaar niet meer naar school geweest omdat ze geen geld had. Haar familie is zéér arm. Ik raad haar aan een brief te schrijven naar Don Angel, die dan samen met het Nicaragua Comité zal bekijken of zij in aanmerking komt. Een zeer lief en intelligent meisje. Ik heb me voorgenomen om mijn best te doen om een padrino of Madrina voor haar te zoeken. Als iemand dit meisje wil steunen .... graag!!!!! Zij heeft nog twee broers van 9 en 12 jaar oud.
Oneyda Elisamor ging (meer dan 2 jaar geleden) naar een school nabij EL ARADO. Deze school ontving steun van het St. Jozef College uit Lommel. Als ik het goed begrepen heb, meerdere jaren!
Het is toch geweldig als er jongeren zijn die meehelpen met het realiseren van projecten in zulke arme gebieden. Dank aan het St. Jozef College Lommel !!!
Oneyda Elisamor begeleid ons naar de familie van Mario. Mario wordt ook gesteund door C.U. en FANS (Financiële Adoptie van Nicaraguaanse Schoolkinderen).
Maria zijn voet staat volledig naar binnen gegroeid ... hoe is het mogelijk dat deze jongen kan lopen. Hij studeert en laat ons heel fier zijn rapport zien.
Hij kreeg een fiets om zijn verplaatsing te vergemakkelijken. Als hij naar school gaat, moet hij
een uur stappen. Terwijl andere kinderen dezelfde afstand afleggen in minder dan 30 minuten.
Goed gewerkt Mario!!!!
De kinderen van Rina en Garard (C.U.) hebben Mario twee biggetjes geschonken, een koppeltje, Jan en Monique.
Hopelijk krijgen ze veel biggetjes om zo aan de toekomst van Mario te bouwen.
Dan ... weer de moto op om meerdere gezinnen te bezoeken. Maar ...... midden op de weg (????) staat een camionette met 2 mannen erin, zij raden ons aan om niet verder te rijden omdat er zwaar bewapende dieven zijn gesignaleerd. De politie is naar hen op zoek in de bossen.
Dus geen risico nemen en onmiddellijk rechts omkeren! Eigenlijk wel jammer want nu moeten we onze dag afsluiten. De andere dorpen die we nog willen bezoeken, liggen te ver weg. Dan maar naar huis.
Wel voldaan maar ontzettend moe val ik in slaap (terwijl ik eigenlijk aan deze blog had willen werken). Wanneer ik weer wakker wordt, is het al donker. Nog even bijpraten met de familie van Angel. Daarna lekker eten ... bonen met rijst, gebakken banaan, tortilla met gefrituurde kaas en nog kaas met een vrij sterke zoutsmaak. Je zal het niet geloven maar ik vind het wel lekker!
Dan naar bed want morgen moet ik weer vroeg op om naar Dario te gaan.
SLAAP WEL !!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten